Ervaringsverhalen

 
Een aantal ervaringsverhalen van families waar onze vrijwilligers hulp hebben geboden:

Het was zo prettig dat hij er ook was
Gisteren is mijnheer in het bijzijn van zijn vrouw, de vrijwilliger van de VPTZ en ondergetekende medewerker van de Zorggroep/thuiszorg overleden. Het ging ineens enorm snel. 
Ik heb gisteren de vrijwilliger van de VPTZ al bedankt, maar wil nogmaals mijn dank uitspreken. Het was zo prettig dat hij er ook was! Hij wist zich perfect op te stellen ten opzichte van mevrouw en familie. Hij bracht net dat kleine beetje waarover ik twijfelde. Het was een klein beetje, maar voor mij had dit een enorme meerwaarde. Bedankt voor de prettige samenwerking!! En dat jullie alweer zo snel iemand konden regelen. 

Groot compliment voor de nachtinzet:
Namens mijn team van Proteion Thuiszorg maak ik jullie mede namens de familie G  een groot compliment en een woord van dank voor jullie inzet en grote mate van betrokkenheid. Geweldig!”

De wens van mijn man werd vervuld:
“Mijn man was ongeneeslijk ziek en lag in het ziekenhuis. De artsen konden niets meer voor hem doen. Hij wist dat hij dood zou gaan en wilde thuis sterven. Uiteraard werd aan zijn wens tegemoet gekomen. Ik regelde alle zaken rondom zijn ziekbed. Wassen, koken, bezoek ontvangen, boodschappen doen, het regelen van de medicijnen etc. Mijn man kon ik niet meer alleen thuis laten. Vierentwintig uur voor iemand zorgen; je rolt erin, je doet het met liefde maar het is soms erg zwaar. Ook ik was moe, angstig, verdrietig, had zorgen en verlangde als mantelzorger af en toe naar een beetje ontspanning. Mijn handwerkclubje en mijn vriendinnen miste ik. Via de huisarts hoorden we van VPTZ. De vrijwilligers werden ingezet op momenten dat ik naar mijn ‘hobby clubje’ ging. De ontspanning deed mij goed en mede dankzij de ondersteuning van de VPTZ vrijwilligers kon ik de zorg rondom mijn man delen. Hij is uiteindelijk thuis gestorven, precies zo als hij het zelf wilde.”

Mijn moeder is niet alleen gestorven:
“Mijn moeder, weduwe, woonde al een paar jaar in een verpleeghuis tot ze opeens zo ziek werd dat ze ging sterven. Ik wilde haar niet alleen laten en was dag en nacht bij haar. Als enigst kind was dat erg zwaar. Gelukkig zag de verzorging dit ook en stelde voor om de vrijwilligers van de VPTZ in te schakelen. Na een fijne intake met één van de coördinatoren besloten we dat ik overdag bij mijn moeder zou zijn en dat de vrijwilligers ’s nachts zouden waken. Uiteindelijk is mijn moeder, in het bijzijn van de vrijwilliger, rustig overleden.”

De vrijwilliger bracht rust:
“Mijn vrouw was van de ene op de andere dag ongeneeslijk ziek. Het ging allemaal zo snel dat we het geestelijk nauwelijks konden ‘bijbenen’. Ik wist dat mijn vrouw thuis wilde sterven. Bijna opeens, stond er een hoog/laag bed in de huiskamer en kwam de thuiszorg over de vloer. Veel ervaring met de dood en afscheid nemen hadden mijn kinderen en ik niet. Via de thuiszorg kwamen we bij de VPTZ terecht. Samen met de coördinator van de VPTZ bespraken we onze zorgen en wat we wilden en konden. Nog dezelfde dag kwam er ’s avonds een vrijwilliger; een lieve, rustige vrouw die aansloot bij onze situatie. Ik heb het gevoel dat door haar aanwezigheid mijn kinderen en ik, ook echt afscheid hebben kunnen nemen van mijn vrouw, hun moeder. Slechts drie dagen is de vrijwilliger geweest toen is mijn vrouw overleden. De aanwezigheid van de vrijwilliger destijds heeft ons door een moeilijke tijd, toen en daarna, heen geholpen.”